၃၄ ဘူတာ

ေနပူရင္ ဖုန္ထူ
 မိုးရြာေတာ႔ ဗြက္ထ

လ်ပ္စစ္မီးခဏခဏ မရတဲ႔

ၿမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္း တစ္ခုကေန

မ်က္ႏွာမွာ မိတ္ကပ္အေဖြးသားနဲ႔

ေက်ာကုန္းဟင္းလင္းပြင္႔ ၿမိဳ႔ေတာ္ဆီကိုသြားဖို႔

ေလယာဥ္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ အေျပးအလႊားဝယ္

မျပတ္ေသးတဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြထားခဲ႔

၁ ဒႆမ ၆ မီလီမီတာေအာက္ထိေရာက္ေအာင္

အလုပ္လုပ္ေနရတဲ႔ တာယာနဲ႔ ဘတ္စ္ကားေတြကို စြန႔္ခြာ

ေမတၱာတရားနဲ႔ အသံမစဲတရားေတြ မနာၾကားဘဲ

မ်က္ႏွာငယ္တဲ႔ အနီေရာင္ စာအုပ္ေလးကိုင္ၿပီး

မေၾကာက္မရႊံံ႕ ေဝဟင္ေပၚ ပ်ံခဲ႔ေပါ႔။

သံသယမ်က္လံုးေတြေအာက္မွာ ဒုတိယမၼိအစစ္အေဆးခံ

ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ၿပံဳးျပ

အားနည္းလွတဲ႔ အႆျပာေဒၚလာနဲ႔

ေပါင္ေပၚၿမိဳ႔ေတာ္ကိုဝင္ခဲ႔ေပါ႔

စြန္တစ္ေကာင္လုိ ႀကိဳးမျပတ္ခင္ထိေပ်ာ္

သံပတ္မပါတဲ႔ ႏိုးစက္နဲ႔အိပ္

အိပ္တဝက္ ႏိုးတဝက္ မိုးလင္း

ရံုးတက္ ရံုးဆင္း ခပ္က်ပ္က်ပ္

ေရာ႔ကာတစ္ေယာက္ေဘာင္းဘီလို

အဲယားကြန္းပါ ရထားကိုစီးလာခဲ႔တာေလ။

သုဇာဏီ