ေန႔ေတြကေပ်ာက္ ညေတြကေျခာက္
ငါဘဝခါးခါးထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္
မလြမ္းေလာက္ဘူးဆိုတဲ႔
တမ္းတျခင္းရဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ
မ်က္ရည္ျမစ္ တခ်ဳိ႔ စီးဆင္းခဲ႔။
တိမ္ညိဳေတြအံု႔ဆိုင္းတဲ႔ ကမၻာ
သတိရျခင္း မိုးေရေတြထဲ
ငါခဏခဏ ေျခေခ်ာ္လဲခဲ့။
ဒီအိပ္မက္ေတြထဲ ေမွ်ာလႊင္႔ရင္း
အျပန္လမ္းေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ႔။
ေနမေပ်ာ္တဲ႔ေန႔ေတြ ေမာင္းထုတ္
ကိုယ္ထင္တာ ကိုယ္လုပ္
ခပ္စုပ္စုပ္ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔
စံေပ်ာ္ရာ ဘံုနန္းေဆာင္ထဲ
ငရဲခန္းရဲ ႔အျပာေရာင္ရယ္သံေတြၾကား
ငါ႔အေဖာ္ေတြနဲ႔ငါ နစ္နစ္သြားတဲ့ည
အလင္းတန္းေတြ
အိမ္ျပန္လမ္းေပၚျပဳတ္ျပဳတ္က်
ငါ႔ကမၻာထဲက ေန ငါ႔ရင္ထဲက ေႏြ
ေန႔ေတြထဲက နင္မရိွ ညေတြ
ညေတြထဲက နင္မရွိ ဘဝေတြ
တစ္ေယာက္ထဲ ဆက္စပ္မရတုန္း
နင္နဲ႔ငါေတာ့ ေဝးေနၾကအုန္းမယ္။
သုဇာဏီ
No comments: